اثر بخشی درمان پذیرش مبتنی بر تعهد به شیوه گروهی بر افسردگی و رضایت زناشویی در زنان مبتلا به ناباروری

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان پذیرش مبتنی بر تعهد به شیوه گروهی بر افسردگی و رضایت زناشویی زنان مبتلا به ناباروری در شهر تهران بوده است. با یک طرح شبه آزمایشی، یک کارآزمایی کنترل شده تصادفی با سنجش در خط پایه پس از مداخله و پی گیری 2 ماهه با گروه کنترل انجام گرفت. تعداد 24 زن با تشخیص ناباروری از میان بیماران مراجعه کننده به بخش ناباروری بیمارستان شریعتی شهر تهران به صورت در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی به گروه آزمایش (n=12) و گروه کنترل (n=12) گماشته شدند. گروه آزمایش تحت 10 جلسه درمان قرار گرفتند. کلیه شرکت کنندگان پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه رضایت زناشویی را در سه مرحله خط پایه، پس از مداخله و پی گیری تکمیل کردند. داده ها با مدل تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که درمان پذیرش مبتنی بر تعهد در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل از لحاظ مولفه های افسردگی و رضایت زناشویی پس از خاتمه جلسات درمانی و پیگیری 2 ماهه تفاوت معناداری وجود داشت. درمان پذیرش مبتنی بر تعهد به دورت گروهی باعث کاهش افسردگی و افزایش رضایت زناشویی در زنان نابارو ر پس از خاتمه جلسات درمانی و بعد از پیگیری 2 ماهه شده است .

Keywords:

زنان نابارور , درمان پذیرش مبتنی بر تعهد , افسردگی , رضایت زناشویی