زهرا اسماعیل پناه املشی - دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
آزیتا دریای لعل - دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

کسب اطلات و اندیشه های تازه، عادت های مختلف، مهارت های متنوع و راه های گوناگون حل کردن مسائل را یادگیری گویند. همچنین یادگیری را می توان به صورت کسب رفتار و اعمال پسندیده، یا حتی کسب رفتار و اعمال نا پسند نیز تعریف کرد. پس یادگیری حوزه بسیار گسترده ای را شامل می شود. یادگیری یکی از مهمترین زمینه ها در روانشناسی امروز ودر عین حال یکی از مشکل ترین مفاهیم برای تعریف کردن است.تعریف های یادگیری با نگرش فلسفی تعلیم و تربیت و روان شناسی تربیتی، ارتباط مستقیم یا غیر مستقیم دارد: یادگیری با هر بینشی که تعریف شود، اساس رفتار انسان را تشکیل می دهد و نخستین صفت مشخص آن تغییر است. تغییری که بتدریج رخ می دهد، نسبتا ثابت و پایدار است و بر اثر تجربه حاصل می شود. از طریق یادگیری فرد با محیط خود آشنا می شود، در مقابل محیط مقاومت می کند، محیط را تغییر می دهد، برای تامیناحتیاجات خود از آن استفاده می کند، گاهی تحت تاثیرآن قرار می گیرد و زمانی خویشتن را با آن منطبق و سازگار می سازد. در واقع یادگیری فرآیندی است که طی آن رفتار موجود زنده، بر اثر تجربه، تغییر می یابد. در این پژوهش به بررسی کیفیت یادگیری از دیدگاه رفتارگرایی و اهمیت آن در فرایند آموزش می پردازیم و به برخی از نظریه های موجود در فرایند آموزش اشاره می کنیم.

یادگیری، رفتارگرایی، نظریه ها