اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر رضایت از زندگی و صمیمیت بین زوجین متقاضی طلاق

صمیمیت و رضایت از زندگی از جنبه های مهم خانواده های دارای عملکرد مطلوب است و افزایش آنها در زوجین متقاضی طلاق کاهش تمایل ایشان به جدایی را بدنبال دارد. از اینرو هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر رضایت از زندگی و ابعاد صمیمیت در زوجین متقاضی طلاق بود. در این پژوهش از طرح نیمه آزمایشی گروه های کنترل نامعادل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانواده دادگستری شیراز بود. از بین این مراجعه کنندگان، به روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل ( 15 نفر گروه آزمایشی و 15 نفرگروه کنترل) جایگزین شدند. برای گردآوری اطلاعات از مقیاس رضایت از زندگی دینر و همکاران ( 1985 ) و صمیمیت باگارورزی ( 2001 ) استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد گروه درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر میزان رضایت از زندگی و صمیمت زوجین تاثیر دارد. (P<0/05).

Keywords:

گروه درمانی , شناختی-رفتاری , رضایت از زندگی , صمیمت زوجین , متقاضی طلاق