اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر اضطراب و پرخاشگری دانش آموزان پسر پایه سوم مقطع دوم متوسطه شهر فریدونکنار

هدف از پژوهش حاضر بررسی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب و پرخاشگری دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه پایه سوم شهر فریدونکنار بود. پژوهش حاضر، از نوع مطالعات آزمایشی با طرح پیش آزمون _ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه سوم مقطع دوم متوسطه شهر فریدونکنار به تعداد 150 نفر بود.برای تعیین حجم نمونه ابتدا 140 نفر جهت اجرای پیش آزمون و یا غربالگری با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب و به پرسشنامه ی اضطراب (بک) و پرخاشگری (باس و پری) پاسخ دادند. سپس با توجه به نقاط برش پرسشنامه ها ی افراد واجد شرایط تعیین شد. و از میان آنان 30 نفر از دانش آموزانی که که دارای کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه ( 90 دقیقه ای ) آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و از تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکووا) استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش با پس آزمون گروه کنترل، پس از حذف اثرات متغیر تصادفی کمکی (پیش آزمون) از لحاظ اضطراب و پرخاشگری وجود دارد (P> 0/01). بنابراین، نتیجه گرفته می شود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب و پرخاشگری دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه پایه سوم تاثیر دارد.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , اضطراب , پرخاشگری