مقایسه خودانعکاسی، خودآگاهی شناختی و عملکرد اجتماعی در بیماران اسکیزوفرن و افراد بهنجار

هدف پژوهش حاضر مقایسه خودانعکاسی، شناخت اجتماعی و عملکرد اجتماعی در بیماران اسکیزوفرن و افراد بهنجار بود. این پژوهش پس رویدادی است که به صورت گذشته نگر و مقطعی انجام شد. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی در بیمارستان اعصاب و روان امام رضا (ع) شهرستان خرم آباد در سال 1397 تشکیل می دهند. نمونه پژوهش 25 بیمار با تشخیص اسکیزوفرنی در سنین بین 18 و 45 سال بوده و به بیمارستان اعصاب و روان امام رضا (ع) شهرستان خرم آباد بود که پس از انجام مصاحبه بالینی ساختار یافته، برای اختلالات محور یک در DSM-IV-TR توسط پژوهشگران و روانپزشک و اطلاعات موجود در پرونده بیمار به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و همچنین 25 نفر از افراد بهنجار بود که به شیوه همتاسازی (براساس سن، ترتیب تولد و وضعیت اجتماعی اقتصادی) انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس خودانعکاسی، خودآگاهی شناختی و عملکرد اجتماعی استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیر (MANOVA) نشان داد که بین بیماران اسکیزوفرن و افراد بهنجار در خودانعکاسی، خودآگاهی شناختی و عملکرد اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد (P<0/001) این نتایج بیان می کند که خود انعکاسی، خودآگاهی شناختی و عملکرد اجتماعی بیماران اسکیزوفرن تاثیر معناداری داشته و می تواند تلویحات مهمی در زمینه آسیب شناسی و درمان بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی دارد.

Keywords:

خودانعکاسی , خودآگاهی شناختی , عملکرد اجتماعی , اسکیزوفرنی