پریسا کلاهی - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
نجمه اقارب پرست - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
سهیلا اعتمادی - دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران
سهیلا رحمانی - دانشجوی دکتری روان شناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر رضایت شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان امام حسین (ع) استان تهران انجام شد. طرح پژوهش حاضر کارآزمایی بالینی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. در این پژوهش 40 نفر از کارکنان بیمارستان امام حسین (ع) استان تهران به شیوه ی تصادفی در دو گروه آزمایشی (n=20) و گواه (n=20) قرار گرفتند و پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه رضایت شغلی به عنوان پیش آزمون بر روی دو گروه اجرا شد، سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت درمان واقعیت درمانی قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در پایان، پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد و برای تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی مانند میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد فراوانی و شاخص های آمار استنباطی مانند تحلیل کوواریانس چند متغیره با نرم افزار SPSS-20 استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه پس از اجرای درمان واقعیت درمانی تفاوت معناداری وجود دارد (P> 0/001). به طوریکه، میانگین نمره رضایت شغلی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، می توان پیشنهاد داد که دوره های آموزشی و درمانی مناسب به منظور ارتقاء رضایت شغلی پرستاران و همچنین کارکنان سایر سازمان ها طراحی و به صورت دورهای برگزار گردد.

پرستاران، رضایت شغلی، واقعیت درمانی