رابطه سبک زندگی و بهزیستی روانشناختی با سلامت روانی سالمندان ساکن آسایشگاه مادر کرمانشاه

سالخوردگی دورانی است که نیروی جسمی فرد رو به کاهش می گذارد. باتوجه به اینکه سبک زندگی و بهزیستی روانشناختی و ابعاد مختلف آنها در شکل گیری سلامت روانی سالمندان موثر هستند و همچنین سلامت روانی در جلوگیری از جذب سالمندان به عنوان ناکامی نقش مهم و اساسی را ایفا می کند. این پژوهش به بررسی رابطه بین سبک زندگی و بهزیستی روانشناختی با سلامت روانی سالمندان ساکن آسایشگاه مادر کرمانشاه پرداخته شده است. در این تحقیق تعداد 100 نفر از سالمندان ساکن در آسایشگاه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از سه پرسشنامه، پرسشنامه سبک زندگی، مقیاس بهزیستی روانشناختی و پرسشنامه سلامت روانی (GHQ-28) استفاده شده است جهت تحلیل داده های بدست آمده از نرم افزار Spss استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد بین سبک زندگی با سلامت روانی سالمندان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (p<0/0001) همچنین بین بهزیستی روانشناختی با سلامت روانی سالمندان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (p<0/0001). رگرسیون پیش بینی سلامت روانی سالمندان از روی متغیرهای سبک زندگی و بهزیستی روانشناختی معنی دار می باشد (p<0/0001). متغیر بهزیستی روانشناختی با ضریب بنای 0/35 و متغیر سبک زندگی با ضریب بتای 0/31 می تواند به طور مثبت و معنی داری سلامت روانی سالمندان را پیش بینی کند. بنابراین بین بهزیستی روانشناختی و سبک زندگی و سلامت روانی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بدین معنی که سالمندانی که سبک زندگی و از بهزیستی روانشناختی بهتری برخوردار بودند، سلامت روانی بالاتری داشتند.

Keywords:

سبک زندگی , سلامت عمومی , بهزیستی روانشناختی , سالمندان