مقایسه عملکرد خانواده و بهزیستی روانشناختی در مادران تک فرزند با مادران چند فرزند شاغل در مراکز بهزیستی تهران

از مهمتری نهادهای بشری که تاکنون پدید آمده است، خانواده جایگاه بی بدیلی همواره داشته است. این نهاد دستخوش تغییرات عمده ای از ابتدا تا کنون شده است که تغییر در کمیت آن و تعداد افراد تحت پوشش یکی از این موارد می باشد. این تغییر هم شامل تغییر خانواده گسترده (خانواده هایی که در آن والدین و فرزندان به همراه پدر بزرگ و مادربزرگ و همشیرهای والدین در یک مکان زندگی می کردند) به خانواده های هسته ای شده و هم درون خانواده های هسته ای منجر به کاهش تعداد فرزندان شده است (اعزازی، 1385 ). به طوری که امروزه به وفور شاهد پدیده خانواده های تک فرزند هستیم (محمودیان و همکاران، 1383). (روسی، 2010). افزایش سن ازدواج، توجیهات اقتصادی و اشتغال زنان از جمله مهمترین دلایل تردید خانواده ها برای داشتن چندین فرزند است (روسی، 2010؛ جیان، 2014). دلایل دیگری نیز برای این پدیده ایراد گردیده است، از جمله اینکه: والدین به راحتی می توانند تربیت فرزند خود را تحت کنترل داشته باشند، همه درباره افزایش جمعیت نگران هستند، برخی از والدین مایل نیستند با مشکلاتی که ممکن است میان فرزندان ایجاد شود روبه رو شوند و آنان از پیچیده شدن مسائل خانوادگی که بر اثر چند فرزندی پدید می آید، اجتناب می ورزند (پیک هارت، 2002 ). در گستره تحقیقاتی با تحقیقات اندکی در حوزه انگیزه های والدین از تعداد فرزندان بر می خوریم (مرادی، 1392 ). سردارپور گودرزی، درخشانپور، صدر و یاسمی ( 1383 )، از یک باور نادرست والدین درباره لوس و ننر بار آمدن تک فرزند سخن می گویند. به گفته آنها بسیاری از مردم تک فرزند بودن را عامل خطری برای گرفتار شدن فرزندشان به اختلال های رفتاری می دانند. هارپر و هوپز (1997) از انگیزه های والدین برای تک فرزندی را اختصاص وقت، هزینه و انرژی بیشتر می دانند.