بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه گروهی بر راهبردهای شناختی تنظیم هیجان و خودکنترلی بیماران کرونری قلب

مقدمه : بیماری های کرونری قلب جزء بیماری های شایع و خطرناکی است که نقش عوامل روانشناختی و اجتماعی در بروز و ظهور آن آشکار شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه گروهی بر راهبردهای شناختی تنظیم هیجان و خودکنترلی بیماران قلبی عروقی انجام گرفت . مواد و روش :طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به بیماری های کرونری قلب 35 تا 55 ساله مراجعه کننده به بیمارستانها، مراکز درمانی و کلینیک های تخصصی قلب و عروق در شهر اصفهان در بهار سال 1397 بود که از این بین 30 بیمار براساس ملاک های ورود به مطالعه، به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند .افراد گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 60 دقیقه ای در دوره درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد هیز ( 2002 ) شرکت کردند؛ اما برای گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت .آزمودنی ها در دو مرحله به پرسشنامه های پژوهش، شامل پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گرنفسکی ( 2001 ) و پرسشنامه خودکنترلی تانجی پاسخ دادند .داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شد. نتایج :نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه گروهی بر نمره کل دو راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان و راهبرد منفی تنظیم شناختی هیجان تاثیر معناداری داشته است (p<0/05) در حالی که چنین تفاوت معناداری در متغیر خودکنترلی مشاهده نگردید. (p<0/05) نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که مداخله درمانی سبب افزایش استفاده از راهبردهای پذیرش، تمرکز مجدد مثبت و تمرکز مجدد و کاهش میزان استفاده از راهبردهای نشخوارگری و ملامت دیگران در بیماران قلبی عروقی شهر اصفهان شده است.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , راهبردهای شناختی تنظیم هیجان , خودکنترلی , بیماران قلبی عروقی