پانته آ آقابابایی - کارشناس ارشد روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران
جواد خلعتبری - دانشیار گروه روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن، تنکابن، ایران

هدف اصلی این تحقیق بررسی اثر بخشی درمان شناختی - رفتاری و طرحواره درمانی بر میزان ولع خوردن در زنان مبتلا به اختلال پرخوری است. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. نرونه آماری این تحقیق 45 نفر زنان با ولع خوردن، 25 تا 55 سال، مراجعه کننده به باشگاه های ورزشی شهر کرج شامل ( 15 نفر طرحواره درمانی، 15 نفر درمان شناختی_رفتاری و 15 نفر گروه کنترل) است. با روش تصادفی پس از پر کردن ملاک های پرسشنامه ولع خوردن (BES) گورمالی انتخاب شدند. در این تحقیق، پرسشنامه ول خوردن (BES) و پرسشنامه عادت خوردن کوکر و راجر مورد استفاده قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهشی از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) برای تحلیل فرضیه ها و آزمون تعقیبی بن فرونی برای مقایسه اثر بخشی دو روش درمانی با کاربرد نرم افزار spss استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که هر دو روش درمانی رفتاری - شناختی و طرحواره درمانی باعث کاهش ولع خوردن می گردد و هرچنین مشخص گردید که طرحواره درمانی از روش درمان شناختی - رفتاری اثر بخشی بیشتری بر کاهش ولع خوردن در زنان مبتلا به اختلال پرخوری داشته است.

درمان شناختی - رفتاری، طرحواره درمانی، ولع خوردن، اختلال پرخوری