اثربخشی شفقت درمانی بر هوش اجتماعی و باورهای معرفت شناختی مردان مبتلا به اعتیاد شهر تهران

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی شفقت درمانی بر هوش اجتماعی و باورهای معرفت شناختی مردان مبتلا به اعتیاد شهر تهران بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر نوع روش پژوهش، نیمه آزمایشی دارای طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه مردان مبتلا به اعتیاد شهر تهران در سال 98-1397 بودند که در مجموع 300 نفر بودند. تعداد 26 نفر از مردان معتاد به عنوان گروه نمونه به شیوه در دسترس انتخاب و با استفاده از روش تصادفی در دو گروه 13 نفری آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. در بخش میدانی پژوهش از پرسشنامه استاندارد هوش اجتماعی و پرسشنامه استاندارد معرفت شناختی شومر ( 1990 ) استفاده شد. گروه آزمایش تحت مداخله جلسه های درمانی شفقت ورزی گیلبرت ( 2009 )، قرار داده شدند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری SPSS انجام شد. برای تحلیل فرضیه اصلی از تحلیل کوواریانس چند متغیره و برای فرضیه های فرعی از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد، شفقت درمانی بر هوش اجتماعی مردان مبتلا به اعتیاد شهر تهران اثربخش است (p<0/01). توانایی دلسوز بودن نسبت به خود، مزایای زیادی برای فرد به دنبال دارد از جمله اینکه اجازه روی آوردن فرد به رفتارهایی که به او ضربه می زند ر نداده و فرد می تواند با یادگیری هوش اجتماعی در ارتباطات اجتماعی خود، از رفتارهای آسیب زا به خود جلوگیری کند و همچنین دلسوزی نسبت به خود از آنجا می تواند زمینه معرفت شناسی را پیش آورد که فردی که برای خودش ارزش قائل است و دلش برای خودش می سوزد، می تواند از اعتیاد و رفتارهای مربوط به آن جلوگیری کند و نوعی معرفت شناسی حاصل کند.

Keywords:

شفقت درمانی , هوش اجتماعی , معرفت شناختی , اعتیاد