عبدالعظیم شهرویی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی
فاطمه شهرویی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره مدرسه
نسرین غفاری - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده
نرگس دورقی - کارشناسی روانشناسی عمومی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر تاب آوری زوجین متقاضی طلاق (مطالعه موردی: زوجین مراجعه کننده به مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره ذهن برتر شهر اهواز) طراحی و اجرا شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح گروه پیش آزمون و پس آزمون می باشد. از میان 30 زوج متقاضی طلاق که به وسیله مشاهده و مصاحبه غربال شدند، 15 زوج در گروه کنترل و 15 زوج در گروه آزمایشی با توجه به معیارهای ورود و خروج قرار گرفتند. نمونه گیری پژوهش حاضر به صورت تصادفی ساده انجام گرفت. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 8هفته، هر هفته در یک جلسه درمان 60 90 دقیقه ای درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. جمع آوری داده ها بر اساس مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون، انجام پذیرفت. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که، آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش تاب آوری زوجین متقاضی طلاق موثر است.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، تاب آوری، زوجین متقاضی طلاق