اعظم سادات حسینی ثالث

هدف پژوهش اثربخشی طرحواره درمانی بر باورهای فراشناختی (مطالعه موردی: افراد مراجعه کننده به کلینیک روانشناسی و مشاوره رهیاب در سال 1398-1397 در شهر تهران) بوده است. روش این پژوهششبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون، با گروه آزمایش و کنترل استفاده شده است. جامعه آماری 20 نفر از افراد مراجعه کننده به کلینیک روانشناسی و مشاوره رهیاب در سال 1398-1397 در شهر تهران بودند. که در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی تقسیم شدند. به همین منظور به عنوان نمونه ی گیری دسترس قرار گرفتند. ابزار پژوهش از مقیاس فراشناخت ولز وکاترایت- هاتون استفاده شد. پرسشنامه ابتدا برای هر مراجع با مصاحبه ی بالینی و همچنین پیش آزمون مقیاس باورهای فراشناخت ولز وکاترایت- هاتون را تکمیل کردند. سپس برای گروه آزمایش 8 جلسه 40 دقیقه ای طرحواره درمانی اجرا شد. و برای گروه کنترل آموزشی داده نشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته پژوهش نشان داد که بین میانگین پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش معنادار است. بنابراین طرحواره درمانی بر باورهای فراشناختی افراد همچنین بر ابعاد متفاوت باورهای فراشناختی تاثیر دارد.

طرحواره درمانی، باورهای فراشناختی