خدیجه باجرات - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بیرجند. تایباد، ایران

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر تاب آوری افراد معتاد در حال ترک در کلینیک ترک اعتیاد شهر تایباد بوده است. روش این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را کلیه افراد معتاد در حال ترک در کلینیک ترک اعتیاد در شهر تایباد در سال 137 مراجعه کرده می باشند. روش نمونه گیری در این پژوهش، روش نمونه گیری در دسترس بوده است که از بین افراد معتاد در حال ترک، 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ( 15 نفر) و گروه ملاک ( 15 نفر) قرار گرفتند. جمع آوری داده ها بر اساس مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون، انجام پذیرفت. به گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ارائه شد و به گروه کنترل آموزشی داده نشد. تجزیه و تحلیل کوواریانس انجام پذیرفت. یافته های تحقیق نشان داد که میانگین تاب آوری در پس آزمون افراد معتاد در حال ترک نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر تاب آوری افراد معتاد در حال ترک در شهر تایباد تاثیر دارد.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) ، تاب آوری، افراد معتاد در حال ترک