مواجهه مردم شهرهای غربی و مرکزی با مهاجرت اعراب مسلمان؛ چالش ها و پیامدها

جبال از مناطق کهن ایران است که اهمیت فوق العاده ای از ابتدای تاریخ ایران داشته است، در دوران باستان تمدن های با اهمیتی چون عیلام و کاسیان در آنجا بوجود آمد و سپس مادها در هکمتانه موفق به تشکیل حکومت شدند. این وضعیت در تمام دوران باستان تا پایان ساسانیان ادامه یافت. ورود اعراب به ایران پس از غلبه در جنگ های متعدد تنها منجر به پیروزی نظامی زود گذزی نشد بلکه آن ها از ابتدای امر به دنبال تمهیداتی بودند که حضورشان را استمرار بخشند. هرچند در ابتدا صبغه نظامی داشت. بعدها تثبیت اقتدار سیاسی هم مزید بر تداوم این روند شد. البته مقاصد اقتصاد (تصاحب زمین های بی صاحب و بایر، دستیابی به مراتع مناسب دام های اعراب به ویژه شتران و اسبانشان و نیز تسلط بر راه های بازرگانی که یکسره بارها را به سواحل مدیترانه و شمال افریقا می رساند) نیز اهمیت خاص خود را داشت. این مقاله بر آن است تا مهاجرت های اولیه، را براساس منابع دست اول که در شهرهای مرکزی و غربی ایران (جبال) اسکان یافته اند شناسایی و تعاملات و تاثیرات متقابل آن در بررسی نماید.

Keywords:

جبال , امویان , اصفهان , ری , قم , اشعری ها