سیده خدیجه ابوترابی
روح اله پورآسیاب

وقف بهترین وموثر ترین وسیله تکافل اجتماعی است و به عنوان نهادی است که تداوم صدقات را امکان پذیر می سازد، از امتیازات شریعت اسلامی آنست که مسلمانان را بر تکافل اجتماعی ترغیب می نماید، آنان را بر صدقه دادن در راه های خیر واعانه مساکین تشویق میکند، و علاوه بر معمول بودن در میان ملل مختلف در زمانهای قدیم، در دین اسلام نیز به جهت تاکید قرآن و سنت اهمیت بیشتری کسب کرده است. با تدوین قانون مدنی و اختصاص مواد 55 تا 91 به آن، وقف، به صورت تاسیس حقوقی موضوعه شکل یافت و با ایجاد سازمان اوقاف، اداره آن نیز تحت کنترل قانون و دولت در آمد. گسترش فعالیت دولت در امور نظارت بر مالکیت و اتخاذ سیاستی برای تحدید مالکیت خصوصی، در جهت تامین اهداف مختلف، منجر به تدوین قوانینی شده است که موقوفات را هم در بر گرفته که اهم آنها، ناظر به فروش مال مورد وقف و تبدیل به احسن است. وقف،ازجمله موضوعاتی است که به رغم ظرفیت وسیع آن در شمول مباحث کاربردی اقتصادی، علمی، پژوهشی واجتماعی، کمترموردبررسی پژوهشگران قرارگرفته است وجزاندکی دربعد فقهی، در دیگرابعادآن، تحقیقات جامع علمی صورت نگرفته است. مقاله فوق از روش کتابخانه ای(توصیفی – تحلیلی ) به انجام رسیده است.

وقف، جامعه، آسیب های اجتماعی،توسعه وقف