تبیین اعاده دادرسی در حقوق ایران(متقاضیان اعاده دادرسی، مقایسه در امور مدنی و کیفری و حقوق و تکالیف خوانده در آن)
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 436
This Paper With 11 Page And PDF and WORD Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IHTF01_093
تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1398
Abstract:
اعاده دادرسی روشی است جهت دوباره قضاوت کردن دعوایی که سابقا نسبت به آن رسیدگی صورت گرفته و رای نیز صادر شده است. در اعاده دادرسی محکوم علیه، وکیل، نماینده قانونی او و در شرایطی همسر، وراث قانونی و وصی محکوم علیه، دادستان کل کشور و دادستان مجری حکم حق درخواست دارند. هدف از تدوین این مقاله، تبیین نهاد اعاده دارسی می باشد که در سه مبحث متقاضیان درخواست، مقایسه اعاده دادرسی در امور مدنی و کیفری و حقوق و تکالیف خوانده در اعاده دادرسی مورد بررسی قرار گرفته شده است. قابلیت اعاده دادرسی و حتی صرف درخواست اعاده دادرسی مانع از اجرای حکم نیست. در صورتی که قرار قبولی درخواست اعاده دادرسی صادر شود، از آنجاییکه با تشخیص دادگاه علایمی مبنی بر نادرست بودن حکم وجود دارد و اجرای آن ممکن است خساراتی را برای متقاضی اعاده دادرسی ایجاد کند، بنابراین در مواردی که جبران این خسارت ناممکن است، اجرای حکم متوقف میشود. با توجه به ماده 437 قانون آیین دادرسی مدنی، با صدور قرار قبولی اعاده دادرسی اصل بر توقف عملیات اجرایی حکم است؛ مگر اینکه محکومبه، مالی باشد و محکومله تامین مناسبی برای اجرای حکم بدهد. البته عملیات اجرایی زمانی متوقف میشود که حکم در حال اجرا باشد اما در صورتی که حکم قبلا اجرا شده بود، دادگاه تا صدور حکم اعاده دادرسی نباید در خصوص اعاده وضعیت عملیات اجرایی تصمیم بگیرد. باید توجه داشت که دادگاه در این خصوص نباید راسا اقدام کند بلکه با تقاضای خواهان اعاده دادرسی، دادگاه دستور توقف اجرای حکم را میدهد.پس از توقف عملیات اجرایی تا معلوم شدن نتیجه قطعی، اعاده دادرسی همچنان متوقف میماند مگر اینکه محکومبه مالی باشد و محکومله درخواست ادامه آن را مطرح کند که در این صورت با اخذ تامین، عملیات اجرایی ادامه مییابد.
Keywords:
Authors
اسماعیل دلاوری
دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرگان، مدرس دانشگاه