لیلا محمدامین زاده
حسن محمدامین زاده

؛ هر تحلیلی از تعلیم و تربیت انتقادی یا رادیکال، با بررسی کار پائولوفریره می شود، او نخستین فیلسوف، مربی و دانشمند اولیه تعلیم و تربیت انتقادی یا رادیکال محسوب می شود می توان این گونه بیان کرد که : ایده تعلیم و تربیت انتقادی با ادبیات نئومارکسیسم در نظریه انتقادی شروع می شود از نظر تاریخی، تعلیم و تربیت انتقادی، به عنوان فهم نظریه انتقادی مکتب فرانکفورت در مدارس است،که گاهی اوقات نیز نظریه انتقادی نامیده می شود. این نظریه را متفکرانی مانند پائولو فریره، ولفگانک کلافکی، پیتر مک لارن، ایراشور، کارمن لوک، جنیفرگور، هانری ژیرو، مایکل اپل، بل هوکز و هم فکران دیگر آن ها توسعه داده اند. فریره (1970)، ژیرو (1997)، مک لارن (1998) و شور (1992) بیان می کنند، که تعلیم و تربیت انتقادی یا رادیکال معانی زیادی دارد (دیناروند؛ ایمانی، 1387،ص153). برای برخی از این متفکران تعلیم وتربیت انتقادی یا رادیکال بر تحلیل عمیق جنبه های سیاسی موسسات آموزشی، سیاست ها و رویه های آموزشی آن ها دلالت دارد و این ها باید در راستای تغییرات اجتماعی رادیکال باشد (به نقل از فریره1970 &ژیرو 1997). برخی دیگر از متفکران، تعلیم و تربیت انتقادی را توسعه الگوی تربیتی در زمینه جدیدترین نظریه ها، روش ها و شیوه های می دانند که فرایندهای آموزشی و یادگیری را تقویت می کند. بنابراین، تعلیم و تربیت انتقادی رویکردی برای فهم ارتباط جامعه ، مدرسه است. و به تعبیر دقیق رویکردی عملی به تدریس، یادگیری و تحقیق است که بر آموزش از طریق گفتگوی انتقادی و تحلیل دیالکتیکی تجارب روزمره تاکید دارد (دیناروند؛ ایمانی، 1387،ص153).