تاب آوری و فرهنگ سازمانی

تاب آوری به همراه متغیرهایی دیگر مانند خوش بینی٬ امیدواری و خودکارآمدی سرمایه های روانشناختی سازمان را تشکیل می دهند. سرمایه های روانشناختی به عنوان منبع مزیت رقابتی سازمان ها مطرح است که منجر به ارتقای ارزش سرمایه انسانی(دانش و مهارت های افراد) و سرمایه اجتماعی(شبکه روابط میان ان ها) در سازمان می شود.تاب آوری در مفهوم شرکتی به معنی توانایی مقاومت در برابر بحران و آشفتگی ها است که در سال های اخیر به یک کلمه کلیدی تبدیل شده است، این مفهوم با فعالیت های راه اندازی و تاسیس، مدیریت ریسک و بحران و برنامه ریزی کسب و کار و مدیریت استراتژیک مرتبط است و به کسب و کارها کمک می کند که در هر شرایطی بتوانند به فعالیت ادامه دهند. ظرفیت تاب آوری شرکت٬ ارتقادهنده ی توانمندی سازمان در مواجهه با موقعیت های خاص و تسریع کننده ی انجام اقدامات تحول آفرین در زمان بروز حوادث غیر منتظره و مهم است که بقای طولانی مدت سازمان را کمک می کند. ظرفیت تاب آوری سازمان٬مجموعه ای چندبعدی از رویه ها٬ منابع٬رفتارها ، ابلیت ها و مدل های ذهنی است که منجر به تاب آوری سازمان می شود. تاب آوری، عملکرد برتر را برای سازمان به دنبال دارد. تاب آوری نیز به روش های مختلفی در دنیای کسب و کار مفهوم سازی شده است. برخی بر ویژگی های شرکت که عملکرد تاب آوری از طریق درک کارکرد ان و چگونگی حفظ ان با به کارگیری رفتارپیش برنده، متمرکزهستند. برخی با هدف توسعه مفهوم در حوزه ی مدیریت و طراحی زنجیره تامین وبرخی پژوهشگران رویکر مبتنی بر دیدگاه های مشتری را اتخاذ کرده اند.تاب آوری عبارت است از: نوعی حالت قابل توسعه در فرد که بر اساس ان قادر است در رویارویی با ناکامی ها٬ مصیبت ها و تعارض های زندگی و حتی رویدادهای مثبت٬ پیشرفت ها و مسئولیت بیشتر به تلاش افزون تر ادامه دهد و برای دستیابی به موفقیت بیشتر٬ از پای ننشیند.تاب آوری در سطح سازمانی عبارت است از پویایی های ساختاری و رویه ای که باعث می شود سازمان ظرفیت لازم برای مقابله بادشواری ها و سختی ها را داشته باشند. سازمان های تاب آور با ابعادی چون ساختارهای موثر قدرت، روابط اجتماعی، پذیرش واقعیت، نگرش مثبت نسبت به تغییر، تمایز و ارتباطات شناحته می شوند.