خودسازی در نهج البلاغه

انسان همیشه باید در فکر تهذیب و رشد معنوی و اخلاقی باشد و هیچگاه از این امر غفلت نکند و خود را مستغنی و بی نیاز از آن نپندارد، و بداند که شیطان و هوای نفس دو دشمن قسم خورده انسان تا آخرین لحظه های عمر در صدد اغفال و گمرا کردن او هستند تا نتواند به جایگاه عالی خود برسد. اینجاست که ارزش خودسازی مشخص میگردد و بهترین راه خودسازی و از مقدمات آن، خودشناسی است. انسان موجودى است که داراى استعدادهاى بسیار و قابلیت هاى بى شمارى است هم از نظر ابعاد روحى و معنوى و هم از نظر توان هاى جسمى و بدنى . حال اگر کسى بخواهد وجودش را در همه این ابعاد و زمینه ها بسازد اولین قدم که باید بردارد ، شناخت این استعداهاست .در اسلام تاکید بر خودشناسی آنقدر است که پیامبر(ص) می فرماید : من عرفه نفس فقد عرفه ربه هر کس خود را شناخت خدای خود را نیز می شناسد. شناخت خدا نیز کمال وجودی هر انسان است در این مقاله بر اهمیت و ضرورت خودسازی و خودشناسی تاکید شده وعوامل و زمینه های خودسازی هم بیان گردیده و اینکار هم با در نظر گرفتن سخنان شیوای امیرالمومنین علی (ع) صورت گرفته است و در پایان راهکارهای کاربردی و موثر در این راستا ارائه گردیده است.

Keywords:

قرآن , نهج البلاغه , خودسازی , خودشناسی , خداشناسی