ارزیابی توانها و قابلیتهای گردشگری در نواحی روستایی مورد: دهستان لیل شهرستان لاهیجان

امروزه گردشگری روستایی یکی از راهبردهای اساسی در جهت توسعه ی روستایی شناخته شده است. این راهبرد با ایجاد فرصت های جدید می تواند وضعیت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی روستاها را دگرگون کند. با این حال گردشگری در همه مکان ها اثرات یکسانی به جای نمی گذارد و اثرات آن وابسته به محیط اجتماعی،اقتصادی و زیست محیطی روستاها می باشد. بنابر این نمی توان با بدون در نظر گرفتن توان ها و قابلیت های موجود در روستاها گردشگری را به عنوان راهبردی موثر برای کاهش فقر و نابرابری دانست. پژوهش حاضر بر آن است با استفاده از روشهای کتابخانهای، اسنادی و مطالعات میدانی، به ارزیابی توان ها و قابلیت های گردشگری در روستاهای دهستان لیل شهرستان لاهیجان بپردازد. بدین منظور ، 5 روستای دهستان لیل از نظر سه بعد محیطی، اجتماعی-فرهنگی و اقتصادی و 15 شاخص با استفاده از مدل ویکور مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر این است که روستاهای مورد مطالعه دارای توان ها و قابلیت های متفاوتی از نظر گردشگری هستند. علت عمده تفاوت آن ها ضعف در دسترسی ها و امکانات زیربنایی و میزان همبستگی اجتماعی می باشد. در مجموع می توان با تقویت زیر ساخت ها و امکانات این روستاها باعث رونق گردشگری در این روستاهاشد. گردشگری در این روستاها می تواند به گونه های گردشگری تفریحی و طبیعت گردی و استفاده از جاذبه های طبیعی موثر واقع شده و به ایجاد تنوع در اقتصاد این روستاها کمک کند.

Keywords:

گردشگری روستایی , توانها و قابلیتها , مدل ویکور , شهرستان لاهیجان , دهستان لیل , .