مرضیه بردبار - دانش آموخته کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی
سیدمحمود حسینی - عضو هیئت علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران
علی بدرقه - عضو هیئت علمی
میثم سلوکی - عضو باشگاه پژوهشگران جوان

دستیابی به توسعه پایدارو توسعه پایدار روستایی نیازمند تغییر دیدگاه ها نسبت به دانش بومی واهمیت دادن به آن است. دانشی که کشاورزان از طریق تجربه و در موقعیت های واقعی کشاورزی کسب کرده اند و از نظر کیفی با دانش حاصل از آموزشهای رسمی محققان وکارشناسان متفاوت است . خاصیت محلی بودن دانش بومی مبنایی برای پایه گذاری علمی، کارا و موفق در دستیابی به کشاورزی پایدار و توسعه پایدار روستایی تلقی می شود . چنین دانشی از تجربیات مستقیم وتحت تاثیر خصوصیات اجتماعی محیط حاصل می شود. دانش بومی برای درک وارتقاء تغییرات تکنیکی،اقتصادی و اجتماعی جوامع ضروری می باشد . دانش بومی به عنوان پایه توسعه در نظر گرفته می شود و یک عامل تولیدی محسوب می شود و اهمیت آن به اندازه ی اهمیتی است که برای سرمایه و نیروی کار قائل می شویم

دانش بومی ،توسعه پایدار،توسعه پایدار روستایی