بهبود عملکرد شبکه های بی سیم مش با استفاده از الگوریتم زمان بندی و مسیریابی پس فشار

شبکه های مش بی سیم، تکنولوژی جدید و کلیدی برای از میان برداشتن محدودیت ها و افزایش کارایی شبکه های بی سیم نسل آینده است. با توجه به ویژگی های خاص این شبکه کارآمدی آن به عوامل متعدی وابسته خواهد بود. دو مورد از مهم ترین این عوامل نوع مسیریابی و زمان بندی انجام شده در شبکه است که می تواند ظرفیت، گذردهی و به صورت کلی عمکرد شبکه را کاملا تحت تاثیر قرار دهد. الگوریتم پس فشار، الگوریتمی تطبیقی و میان لایه ای است که تصمیمات زمان بندی صف و مسیریابی را در شبکه به صورت همزمان اتخاذ می کند. خاصیت بهینگی گذردهی دارد و شبکه را نیز پایدار می کند، ولی این الگوریتم در شبکه با بار کم و متوسط عملکرد تاخیر انتها به انتهای ضعیفی دارد چون از تمام مسیرهای ممکن و غیر ضروری برای ارسال بسته ها به مقصد استفاده می کند. در این مقاله در ابتدا روشی را پیاده سازی کرده ایم که نه تنها خاصیت بهینگی گذردهی شبکه را گارانتی می کند، بلکه با استفاده از روش کوتاه ترین مسیر عملکرد تاخیر انتها به انتها نسبت به الگوریتم پس فشار کلاسیک بهبود یافته است و متناسب با بار شبکه از مسیرهای کوتاه تر برای ارسال بسته ها به مقصد بهره می برد. در نهایت روش زمان بندی لینک های فعال را پیشنهاد داده ایم که با توجه به نتایج بدست آمده در محیط متلب شاهد آن هستیم که عملکرد شبکه در تاخیر و تعداد بسته هایی که به مقصد خود رسیده اند پیشرفت قابل توجهی داشته است.

Keywords:

الگوریتم پس فشار , مسیریابی کوتاه ترین مسیر , شبکه مش , کاهش تاخیر