محمدباقر کمال الدینی عزآبادی - دانشیار دانشگاه پیام نوریزد
ندا هوشمندابرقویی - دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات کودک و نوجوان دانشگاه پیام نور یزد

لالایی اولین ارتباط موسیقایی مادر و نوزاد و اولین درد و دلهای مادر با گاهواره و کودک است. حرف های نگفتهای که مادر به هیچ معتمدی نمی گوید تااینکه در قالب لالایی برای نوزادش میخواند و حتی وقتی کودکش در خواب فرو میرود، به لالایی هایش ادامه میدهد.مادر اندکی از گلایه ها، آرزوها، دلتنگیها و نا ملایماتیرا که بر دلش سنگینی میکند بازگو میکند.لالایی ها جزئی از ادبیات شفاهی به شمار می آیند و از گذشته های دور ، درکلام مادران در سراسر جهان جار ی بوده اند . مادران در ابرکوه مانند تمام مادران دیگر، همراه با حرکت گاهواره که، در ابرکوه به نی نی1معروف بودو یا به هنگام خواب کرن نوزاد، لالایی هایی زمزمه مینمودند. لالایی ها، گاهی برخاسته از رنج های مادر از روزگار، گلایه از شوهر و دلتنگی برای وی، خستگی از کارهای روزمره و حتی گاهی شکایت از اوضاع سیاسی و اجتماعی جامعه بود. بسیاری از لالاییها که در ابرکوه رایج بوده است و کمابیش رایج است، با دیگر نقاط ایران ،به ویژه استان های همجوار مشترک است و شاید بتوان تفاوت را در نوع آهنگ با توجه به گویش مردم این دیار دانست .این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و بر اساس منابع کتابخانه ای و تحقیق میدانی انجام شده است .در این پژوهش به نمود طبیعت در لالایی در ابرکوه ،اشاره خواهدشد.

لالایی ،طبیعت ،ابرکوه،فرهنگ عامه