بررسی سرمایه های اجتماعی ( تعاملات ) در مثنوی مولوی

یکی از شگفتیهای اقلیم مثنوی معنوی این است که تا کنون هزاران مقاله در موضوع صلای عشق و پاکی تحریر شده ولی گوشهای از اندیشه های لطیف این بزرگمرد ادب فارسی قرن هفتم هجری هنوز مکشوف نگردیده است. روح علوم جدیدی که با ابعاد مختلف انسان ارتباط مییابد در مثنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی از دیدگاهی وسیع و عمیق مورد بررسی قرار گرفته است. ولی به سبب سرعت انتقال، قوت ابتکار، از هر سخن و نکته، سخن و نکته دیگر شکافتن هم چنین شهره بودن مثنوی بیشتر از جنبه عرفانی باعث آن شده است که در نگاه اول موضوعات مختلف علوم روز از آن مستفاد نشود. تعاملات و چگونگی روابط حاکم بین انسان ها به عنوان یکی از شاخصهای اساسی مطرح در نظریه سرمایه اجتماعی، از همین موارداست که در نگاه اول از مثنوی درک نمیشود، اما از آنجا که اساس نگرش اجتماعی ،در سرمایه اجتماعی توجه به کیفیت روابط و هدف مولوی پرداختن به امور مرتبط با انسانهاست بسیاری از اندیشه های مربوط به سرمایه اجتماعی و خصوصا0 شاخص تعاملات به طور چشمگیری در مثنوی مشهود است. در این مقاله، دیدگاه های مولوی در مورد تعاملات بررسی شده است.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , تعاملات , مثنوی , مولوی , ادب فارسی