بازپروری جامعه از سرخوردگی و بازگشت به منزلت ازدست رفته در اثر درسخن

نیاز اساسی هرجامعه برای رشد و تعالی انسان توجه بزرگان آن جامعه است به جریانهایی که زندگی انسان را دچار دگرگونی میکند. و ضرورت ایجاب میکند چنین افرادی با شیوه های کارآمد راه را برای مردم عصر خود هموار سازند و برای آیندگان الگویی را به جابگذارند. تا آیندگان از تجارب آنان در دوره حیات خود بهره مند شود و مشکلات پیش رو را براحتی بتوانند از سر راه بردارند و دچار آسیب های اجتماعی نگردند و شگردهای برون رفت آن را دریابند. ابوالفتوح حمویی با نگاه خاص خود به دوره زندگی پس از تاخت و تاراج قوم مغول که خود در آن قرارگرفته، وی را بر آن داشته تا جامعه به تاراج رفته از هرجهت را بازپروری کند و منزلت آن را بدو بازگرداند؛ این مقاله به نگرش وی به چگونگی بازگشت به چنین جامعه ای تکیه دارد و این روند را برای رسیدن به آن جایگاه اصلی به شیوه خود تبیین میکند، که در نوع خود چنین روشی درخور توجه است، این نوع بازپروری تحت عنوان: تطبیق رفتار و اعمال خود با آیات قرآن، ذکرحق و نجات، استناد به کلام پیامبر و... ، مطرح گردیده و این نوع نگرش تبیین شده است و در نتیجه این که چنین روشی یکی از راه هایی است که بتوان جوامع سرخورده از مصائب گذشته را به دوران عزت و سربلندی سوق داد.

Keywords:

ابوالفتوح , در سخن , بازپروری , جامعه , انسان