مرتضی قنبری گوهری - دانشجوی رشته مهندسی کامپیوتر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان، ایران
وحید ستاری نایینی - استادیار گروه مهندسی کامپیوتر، دانشکده مهندسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران

شبکه های تحمل پذیر تاخیر، کلاسی از شبکه ها هستند که امکان ایجاد ارتباط پراکنده، ارتباط متناوب، پوشش بالا، زمان تاخیر زیاد، نرخ خطای بالا، نرخ داده های نامتقارن و حتی ارتباط بدون انتها به انتها را فراهم میکنند. در شبکهای مقاوم به تاخیر، مسیریابی اصولا0 به صورت نگهداری و ارسال صورت می پذیرد. الگوریتم مسیریابی ممکن است مسیر را از ابتدا مشخص کرده باشد و یا آنکه در هر گره گام بعدی مشخص شود. در هر صورت این امکان وجود دارد که بسته ها پس از دریافت در هر گره فورا0 ارسال نشوند و منتظر برقراری تماسی که در الگوریتم محاسبه شده است بمانند. سیاستهای مسیریابی بر اساس تعداد کپی پیامها و اطلاعاتی که برای انتخاب گره ها استفاده میکنند به دو دسته ی روشهای مبتنی بر تکرار و روشهای مبتنی بر دانش تقسیم شوند. در این مقاله مروری بر انواع روشهای مسیریابی در شبکه تحمل پذیر تاخیر انجام گرفته است.

الگوریتم مسیریابی، شبکه های تحمل پذیر تاخیر، مسیریابی پیامها و اطلاعات