بررسی موارد تضاد و تعارض در داستان سیاوش (شاهنامه فردوسی)

مدیریت تضاد و تعارض به عنوان عنصری تعیین کننده در مدیریت رفتار سازمانی، امروزه دارای جایگاه ویژه ای در سازمان ها و به تبع آنموضوعی مهم در حوزهی سیاستگزاری و راهبرد پردازی دستاندرکاران اداره جوامع بشری گردیده است.در خصوص کاربست مفاهیم اینعلم جدید در ادبیات پارسی، که از آن میتوان به عنوان موضوع جدیدی در تلفیق با ادبیات غنی پارسی، که منجر به پژوهشهای بین-رشته ای گران سنگی می شود؛ با استفاده از دانشهای روز روانشناسی به ویژه روان شناسی شخصیت و مدیریت و مباحث مربوط به مدیریت تضاد و تعارض، زمینه ای فراهم شود تا متون ارزشمند کهن، این تمدن بزرگ و دیرین در قالب علوم جدید قرار داده شده و برون-داد آن، نوعی مقایسه ی تمدن ها و فرهنگ ها باشد. داستان سیاوش داستان طولانی درهم تنیده است. شخصیت های زیادی در آن به ایفاینقش پرداخته اند. اوج تضادهای حماسه در داستان سیاوش است که فردوسی بسیار عالی آنها را بیان کرده است. در این داستان درشخصیت های مثبت ومنفی که ویژگی عمده یک تراژدی است اوج خطای آدمی مخصوصا قهرمان داستان در آن دیده میشود. در اینپژوهش سعی شده است موارد تضاد و تعارضها در داستان سیاوش بررسی شود.

Keywords:

تضاد و تعارض , مدیریت تضاد و تعارض , سیاوش , شاهنامه