نام در شاهنامه

نام همواره از مهمترین و موثرترین مولفه های هویت بخشی به افراد به حساب می آمده است. درشاهنامه نام با دو کارکرد اساسی بیان شده است که از یک منظر با مفهوم نامیدن و اسم نهادنمرتبط است و از منظری دیگر در ترکیب با ننگ، واژه مرکب نام و ننگ را برساخته که مفهومیمستقل و متفاوت از نامیدن را داراست.پژوهش حاضر به بررسی کارکردهای مختلف حماسی و ادبی نام می پردازد.در این زمینه مقالاتی با رویکرد بررسی نامه ای خاص شاهنامه و تعیین مسمی یا معنا برای آن و یاتعیین هویت تاریخی و جایگاه جغرافیایی نام ها نگاشته شده است و در زمینه نام و ننگ نیزمقالاتی با نگاه حماسی چاپ شده است؛ اما به بیان شیوه های مختلف نام نهادن یا کارکردهاینامها پرداخته نشده است. هدف این مقاله بررسی تاثیر نامها در آفرینشهای هنری و ادبی و بیاناندیشه پهلوانان در اهمیت حفظ نژاد و هویت خویش است که حتی در شتاب آگاهانه به سویمرگ نیز نمایانگر آرزوی جاودانگی بشر است.

Keywords:

فردوسی , شاهنامه , نام , نژاد , نام و ننگ