بررسی تکنیک های زمان بندی وظیفه در محاسبات ابری

محاسبات ابری، منابع مجازی مختلفی را مدیریت می کند و این تعدد منابع، زمان بندی را تبدیل به یک مولفه ی بحرانی می سازد. در فضای ابری، مشتری می تواند از هزاران دارایی مجازی برای هر نوع وظیفه ای استفاده کند. در نتیجه، زمان بندی دستی یک راه حل معقول نیست. ایده ی اصلی پنهان در زمان بندی وظیفه، به حداقل رساندن اتلاف وقت و به حداکثر رساندن بازدهی منابع است. محققین مختلفی زمان بندی وظیفه را در گذشته بررسی کرده اند. این مقاله، سعی دارد تا بررسی جامعی در مورد استراتژی های زمان بندی و شاخص های مناسب مربوطه در فضای محاسبات ابری ارائه کند. در تحقیق جاری مسائل متنوع مربوط به روش های زمان بندی و محدودیت هایی که باید به آنها رسیدگی شود، مورد بحث قرار می گیرد. پروسه های زمان بندی مجزا از جهت یافتن خصوصیاتی که باید در سیستم لحاظ شود و مواردی که باید از آنها صرف نظر شود مورد بررسی قرار می گیرد. پیشینه تحقیقات بر اساس سه چشم انداز مختلف روش ها، کاربردها و معیارهای مبتنی بر پارامتر سازماندهی می شوند. علاوه براین، چشم انداز تحقیقات آینده در ارتباط با زمان بندی مبتنی بر محاسبات ابری هم ترسیم می شود.

Keywords:

محاسبات ابری , زمان بندی وظیفه , الگوریتم های زمان بندی , تخصیص منبع , استراتژی زمان بندی , شاخص های زمان بندی.