صادق عسکری - کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان

پیشرفت علم پزشکی در درمان ناباروری با وجود امیدواری به زوجین نابارور در رسیدن به آرزوی فرزنددار شدن، چالش های فقهی و حقوقی بسیاری به وجود آورده است. با عنایت به این که این سوال مطرح می شود که کودک متولد شده از اقسام تکنیک های باروری از لحاظ وراثت چه وضعیتی خواهد داشت هدف از این پژوهش، نقد و بررسی حکم ارث حمل در طیف تکنیک های نوین باروری از منظر فقه و حقوق می باشد. روش اصلی نوشتار حاضر، توصیفی استدلالی و تحلیلی تفسیری است. نتایج بیانگر آن است که نسب از جمله موجبات تحقق ارث به شمار می رود و با توجه به اینکه منشا نسب، تکون انسان از ترکیب نطفه زن و مرد است، نسب حمل در تکنیک های نوین باروری به صاحبان اسپرم و تخمک ملحق می شود و ارث هم میان آنان برقرار خواهد بود. در تکنیک نوظهور پیوند تخمدان یا پیوند بیضه پس از انجام پیوند، عضو الحاقی به منزله ی عضو اصلی بدن گیرنده عضو محسوب می شود و از آنجا که پس از پیوند، تخمک یا اسپرم در بدن گیرنده عضو ایجاد می شود لذا نسب کودک پدیدآمده از این تکنیک به زوجین مذکور برمی گردد و ارث میان آنها مانند سایر اولادشان برقرار است.

وراثت، تلقیح مصنوعی، جنین منجمد، جنین آزمایشگاهی