وجوه افتراق و اشتراک کنوانسیون حقوق کودک و فقه امامیه در باب کودک آزاری

غفلت جھانی از حقوق کودکان، دلایل متعدد و قابل توجھی دارد که می بایست ریشه و مبنای این دلایل را در فرھنگ، آداب و سنن ملی کشورھا و ... جستجو کرد. بشر در طی تاریخ زیست جمعی خویش معمولا به انسان ھای فاقد کمال عقلی و ذھنی ھمچون اطفال و مجانین- به چشم افراد ناقص و در حکم مال و قابل تملک برای خویش و در نتیجه محروم از حقوق اجتماعی می نگریسته، به طوری که این امر از دلایل اصلی بی توجھی و کم توجھی به حقوق کودکان بوده است. ھدف از مطالعه حاضر بررسی وجوه افتراق واشتراک کنوانسیون حقوق کودک و فقه امامیه در باب کودک آزاری می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد و نتایج حاصل از مطالعه تطبیقی نشان داد میان آنچه در اسناد بین المللی در رابطه با حقوق کودکان آمده است، با آنچه در آموزه ھای دین اسلام وجود دارد، تفاوت اساسی دیده نمی شود. بسیاری از آنچه اکنون در اسناد بین-المللی در قالب اعلامیه یا کنوانسیون آمده، در متون دینی به عنوان امر واجب یا مستحب و ... مطرح گردیده و یا در روش ھای اخلاقی و ارشادی توصیه گردیده است. ھمچنینمسئله بسیار مھم و حائز اھمیت این است که چگونه می توان در وضعیت کنونی ایران و شرایط بین المللی که آکنده از آشوب ھای مبتنی بر کوراندیشی مذھبی و یا نگرش ھای قالبی مبتنی بر عدم تطابق آموزه ھای دینی با بنیادھای حقوق بشر است، از کنوانسیون حقوق کودک در جھت نگرشی نو و تفسیری جدید از مبانی فقھی سود جست و در مقابل از نگرش ھای موجود در فقه و حقوق اسلامی برای تکمیل و تکامل اصول کنوانسیون، نحوھ ی پیاده سازی آن و تطبیق آن با شرایط واقعی حیات اجتماعی کودکان در ایران استفاده کرد.

Keywords:

کودک , کودک آزادی , فقه امامیه , کنوانسیون , حقوق کودک