منظومه صدای پای آب و راز های عرفانی

سھراب عشق به طبیعت و آفریدگان حضرت یزدان از ارکان عرفان اسلامی و عرفان شرق محسوب می گردد . سپھری راه رسیدن به وصال عشق حضرت خداوند را تنھا با کسب عشق حقیقی به آفریدگان الھی و طبیعت ممکن می داند. او عشق واقعی را در قلب ساده و دور از تکلف می پندارد و تمام آفریدگان طبیعت الھی را چه با ظاھر زشت و چه با سیمای زیبا، عشق می ورزد و ما را به عشق ورزی با آن ھا دعوت می کند زیرا بر اساس عرفان اسلامی و شرقی، بطن و ذات تمام آفریدگان طبیعت الھی زیبا، پاک و یکسان و از سر چشمه ذات پاک و انور حضرت آفریدگار الله جل جلاله است. آرمانشھر سھراب سپھری غیر مادی اخروی، نا محدود و بر اساس عشق قلبی به حضرت الله جل جلاله و تمام ھستی تعریف می گردد. سھراب سپھری عقلانیت علوم مادی و سیاست را فدای عشق ساده و بی ریای قلب به حضرت خداوند و آفریدگان او معرفی می کند و روزمرگی و بی تفاوتی را در عشق، نھی می کند و جامعه انسانی را به وحدت قلبی ساده دعوت می کند تا به وصال عشق حضرت یزدان برسند چنین او قرن معاصر را مادی و افسرده دانسته و تمام انسان ھا را به ھدف اصلی حیات که عشق ساده قلبی به حضرت توحید طبیعت آفریده اوست، دعوت می کند.

Keywords:

عرفان اسلامی , عرفان شرق , عشق