پیشگیری اجتماعی از بکارگیری اطفال در تکدی گری (شهر کرمانشاه سال 1396)

زمینه: این مقاله با ھدف پیشگیری اجتماعی از بکارگیری اطفال در تکدی گری در شھر کرمانشاه در سال 1396 انجام گرفته است در این راستا می توان گفت که پیشگیری اجتماعی ھمانطور که از نامش پیدا است به دنبال از بین بردن عوامل جزم زا در بستر اجتماع است. این نوع پیشگیری خود به دو شاخه جامعه مدار و رشدمدار تقسیم می شود. ھدف از پیشگیری اجتماعی جامعه مدار، خنثی کردن عوامل جرم زایی است که در محیط به وجود آمده اند. در پیشگیری اجتماعی رشد مدار با بررسی عوامل روان شناختی رفتار بزھکارانه ھمانند شخصیت و عملکرد مغز و نیز کارکردھای نھادھای نخستین جامعه پذیری افراد می توان عوامل خطر گرایش بزھکاری در آینده شناسایی کرد. در قانون مجازات اسلامی ھم گدایی دست دراز کردن از دیگران برای ارتزاق و معاش زندگیست، که از زمان ھای بسیار دور در جوامع وجود داشت هم چنان وجود دارد. وفق ماده 712 و 713 ق.م.ا تکدی گری جرم و یک ناھنجاری اجتماعی است. به کار گیری در تکدی گری یکی از جرایمی است که در قانون مجازات اسلامی در ماده 713 پیش بینی شده است. ھدف: ھدف از انجام این پژوھش بررسی جایگاه پیشگیری اجتماعی رشد مدار و جامعه مدار در کنترل و کاھش بکارگیری اطفال در تکدی گری در شھر کرمانشاه در سال 1396 می باشد. روش تحقیق و حجم نمونه: این تحقیق از نوع پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه پرسنل سازمان بھزیستی کرمانشاه، روسا و معاونین و مددکاران کلانتری ھا ھمچنین کارکنان دادسرا که به نوعی با این معضل در ارتباط بود را شامل می شود که تعداد آنھا 385 نفر بود که بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه 192 نفر تعیین گردید. یافته ھا : یافته ھای تحقیق حاکی ازآن است که بین بکارگیری اطفال و نوجوانان در تکدی گری و پیشگیری اجتماعی رشد مدار و جامعه مدار رابطه معناداری داشته و می توان گفت که برنامه ھای پیشگیری اجتماعی رشد مدار پیشگیری اجتماعی جامعه مدار در شھر کرمانشاه تا حدود زیادی در کنترل و کاھش بکارگیری اطفال و نوجوانان در تکدی گری موثر است.

Keywords:

تکدی گری , پیشگیری اجتماعی رشد مدار , پیشگیری اجتماعی جامعه دار , اطفال و نوجوانان