مطالعه تطبیقی تابعیت در فقه و حقوق ایران
Publish place: The second international conference on religious studies, Islamic sciences, jurisprudence and law in Iran and the Islamic world
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 639
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
RICCONF02_202
تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1398
Abstract:
تابعیت نوعی از ارتباط سیاسی است که فردی را به کشوری مربوط می کند و به معنای آن است که شرایط قانونی تابعیت آن کشور درباره فرد جمع است. در کتاب و سنت و دیگر منابع فقھی و در آرای فقھای اسلامی، لفظی معادل تابعیت به معنایی که در حقوق عرفی رایج است وجود ندارد؛ زیرا در اندیشه سیاسی اسلام، حکومت، به خدا تعلق دارد و حاکمیت واقعی به وسیله انبیا و اولیا اعمال می شود. با این حال در ارتباط با این مفھوم تفاسیر و بحث ھای فراوان در فقه و حقوق صورت گرفته است. براین اساس ھدف ازپژوھش حاضر بررسی و مطالعه تطبیقی تابعیت در فقه و حقوق ایران می باشد. پژوھش از نوع کتابخانه ایی بوده و منابع اطلاعاتی مورد نیاز از طریق کتابھا، مقالات و .... گردآوری شده است. نتایج تحقیق نشان می دھد حقوق عرفی ھمه جمعیت یک سرزمین را از اتباع آن محسوب می دارد و ھیچ قید و شرطی ندارد، در حالی که از دیدگاه اسلام، فقط ساکنان سرزمین اسلامی که دارای یکی از دو وصف پیمان یا ایمان باشند، از اتباع دولت اسلامی محسوب می شوند و شامل دیگران نمی شود.
Keywords:
Authors
حسین پایروند
دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات همدان