بررسی کاهش حفره ی آبشستگی در زیر خطوط لوله و جلوگیری از شکستگی آن ها با استفاده از مدل فیزیکی

گاهی خطوط لوله های انتقال آب و یا دیگر سیال ها در مسیر خود از دریا ها و رودخانه ها عبور می کنند. در این وضعیت وقوع آبشستگی در زیر لوله ها ممکن است منجر به ناپایداری، خمش و حتی شکستگی شده و در نهایت باعث خسارات مالی و زیست محیطی بسیار شدیدی شود. شکسته شدن لوله ها، موجب می شود سیال حاوی آن ها در دریا ها و رودخانه ها پخش شده که موجب از بین رفتن آبزیان و در نهایت اثرات جبران ناپذیری بر روی زندگی انسان ها می شود. الگوی جریان آب در اطراف لوله به علت وجود لوله تغییر می کند. این تغییرات باعث افزایش تنش برشی بستر و درجه آشفتگی در اطراف لوله می شود و حفره آبشستگی در زیر لوله شکل می گیرد که می تواند منجر به شکستگی لوله گردد. در این مقاله نتایج تحقیق آزمایشگاهی بر روی تأثیر قرار گیری آبپایه در کاهش حفره ی آبشستگی در زیر لوله های مستغرق ارائه شده است. آزمایش ها در دو حالت 1) آبشستگی زیر لوله بدون آبپایه 2) آبشستگی زیر لوله همراه آبپایه انجام شده است. در انجام آزمایش ها از سه لوله با قطر های cm2، cm 3 و cm 4 استفاده شده است. در حالت همراه با آبپایه از یک آبپایه به ضخامت mm5، به طولcm25 (عرض فلوم) و ارتفاع cm13 (عمق بستر ماسه ای) استفاده شد.

Keywords:

بشستگی , لوله مستغرق , آبپایه , آبشستگی آب زلال , جریان یک سویه