فریبرز فرامرزی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی – مدیریت تحول دانشگاه پیام نور مرکز رشت

امروزه سازمان ها در تلاش اند تا شایسته ترین افراد را شناسایی و جذب کنند . وضعیت سازمانی و منطق حاکم بر آن ایجاب می کند از هر کسی و هر چیزی به درستی و متناسب با موقعیت، بیشترین استفاده شود. شایسته سالاری بهره گیری از انرژی خلاق افراد نخبه و برگزیده اجتماع است. حضرت علی مسئله توان، لیاقت و شایستگی افراد را جزیی از بحث عدالت می دانند و این اصل را مهم ترین اصل اداره جوامع قرارداده، معتقدند که هر پستی به تناسب، به توان، خلاقیت، شایستگی و تخصص خاصی نیاز دارد و جایز نیست افراد هر کدام به جای دیگری قرار گیرند.شایسته سالاری مبتنی بر شایسته خواهی و شایسته گزینی است. این شایستگی ها شامل دانش، مهارت ها، توانایی ها، به همراه سازه هایی نظیر ارزش ها، انگیزش، نوآوری و کنترل خود می باشد. نظام شایسته سالار، نظامی است که در آن بهترین افراد در بهترین جایگاه با بالاترین بازده، کار انجام میدهند و متناسب با تلاش خود حقوق و مزایا دریافت می کنند.بنا بر تعریف Shevels \1998 رویکرد شایستگی قابلیت ها و رفتارهای درونی افراد برای انجام صحیح کارهاست و به عقیده Peerce & Tsui \1994(، شایسته سالاری به مجموعه فعالیت ها و روشهای مدیریتی اطلاق می شود که از آن طریق افراد بر اساس شایستگی برای کار در سازمانها گزینش شده و پاداش و ترفیع آنها نیز صرفا بر اساس توانایی ها و مهارتها انجام میگیرد. واضح است که ایجاد و کاربست چنین قابلیت های رقابتی در حوزه انسانی، در مرحله اول نیازمند استفاده از یک سیستم مدیریت شایستگی داخلی کارا و اثربخش برای گزینش و انتصاب مدیران و متخصصان شایسته سالار و گسترش جو سازمانی مبتنی بر شایسته سالاری و فاکتورهای شایستگی، جهت حصول بیشترین ارزش افزوده انسانی در لایه های چندگانه شغلی است، از طرف دیگر، نیازمند پیاده سازی متدهای علمی و به روز در استخدام، داشتن چارچوبی برای جانشین پروری و ترفیع سنجی کارکنان، برنامه ریزی شغلی شایسته، جامعه پذیری سازمانی و به کارگیری نظام توانمندسازی منابع انسانی است.

شایسته سالاری ، توانمندسازی ، منابع انسانی.