اثر مدیریت سرمایه اجتماعی بر توسعه یادگیری سازمانی و ارائه مدل

پیشرفتهای اخیر ، مفاهیم سازمان یادگیرنده، سازمانهای دانش محور و مدیریت دانش را وارد ادبیات مدیریت وسازمان کرده است. در محیط پویا، چالشی و رقابتی کسب و کار امروز، حرکت سازمانها به طرف سازمانهای یادگیرنده از الزامات موفقیت در چنین محیطی است. سازمانها با بکارگیری استراتژی های مدیریت دانش و یادگیری سازمانی امکان نوآوری در فرایندها، فعالیتها، محصولات و خدمات خویش را فراهم آورده اند و در نتیجه موقعیت رقابتی خویش را بهبود می بخشند. امروزه سازمانها باید بتوانند دانش مورد نیاز برای نوآوری درمحصولات خود و بهبود فرایندهایشان را کسب نمایند، میان کارکنانشان نشر دهند و به الزامات محیط رقابتی و نیازهای به شدت متغیر مشتریان پاسخ گویند از این روی امروزه نیاز سازمانها برای تبدیل شدن به سازمانهای یادگیرنده، فزونی یافته است به عبارت دیگر هر چند دانش و یادگیری فردی اساس توسعه سازمانی و ایجاد مزیت رقابتی در سازمان است، ولیکن یادگیری وقتی می تواند مزیت رقابتی را پایدار نماید که بتواند در نتیجه تعامل افراد درگروه های مختلف ایجاد گردد. بر این اساس هدف از این مقاله اثر مدیریت سرمایه اجتماعی بر توسعه یادگیری سازمانی و ارائه مدل موفق برای خلق و تسهیم دانش در سازمان و به تبع آن یادگیری سازمانی است.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , یادگیری سازمانی , تسهیم دانش