اکتای شفیعی فسقندیس - دانشجوی دکتری مهندسی برق قدرت، مدرس دانشگاه
ناصر شاهی - برق منطقه ای آذربایجان
مسعود نجف زاده - دانشجوی دکتری مهندسی برق قدرت، مدرس دانشگاه

در دهه های اخیر تجدید ساختار صنعت برق و همچنین خصوصی سازی این صنعت مطرح و در برخی کشورها اعمال گشته است. طی این مدت به خاطر بالا بردن بازده بهره برداری و تشویق سرمایه گذاران صنعت برق دستخوش تغییرات اساسی از لحاظ مدیریت و مالکیت گردیده است به طوریکه برای ایجاد فضای رقابتی مناسب بخش های مختلف آن از جمله تولید انتقال و توزیع از هم مستقل گردیده اند . در محیط تجدید ساختار یافته صنعت برق متقاعد نمودن بازیگران بازار به سرمایه گذاری در پروژه های چندین میلیارد دلاری تولید و انتقال توان آسان نیست. این تغییر و تحولات عواملی همچون آلودگی محیط زیست مشکلات احداث خطوط انتقال جدید و پیشرفت فناوری در زمینه اقتصادی نمودن ساخت واحدهای تولیدی در مقیاس کوچک در مقایسه با واحدهای تولیدی بزرگ باعث افزایش استفاده از واحدهای تولیدی کوچک تحت عنوان تولیدات پراکنده (DG) که به طور عمده به شبکه های توزیع متصل شده و نیازی به خطو انتقال ندارند گردیده است. ( 1 ) در این پژوهش به بررسی اثر واحدهای تولید پراکنده روی قابلیت اطمینان شبکه های توزیع پرداخته شده است.

تولید پراکنده، قابلیت اطمینان، توزیع، انتقال، انرژی، توان