پگاه احسانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، حقوق عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
حسن خسروی - دانشیار حقوق عمومی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

دموکراسی حاکمیت گروه های بسیار زیادی است که اکثریت را تشکیل می دهند. در حالت غیر دموکراسی (دیکتاتوری)، فرادستان سیاست هایی را که دوست دارند به اجرا در می آورند. در این بحث که معضل اصلی این است که قدرت مداران سیاسی ضرورتا نمی توانند خود را به انجام تصمیمات سیاستی در آینده متعهد سازند مگر آن که قدرت سیاسی شان را کاهش دهند. در اینجاست که دموکراسی از طریق جابه جا کردن قدرت سیاسی میان گروه ها (از فرادستان به شهروندان) به عنوان یک تعهد معتبر به انجام سیاست های مطلوب شهروندان (مثلا مالیات سنگین) ظاهر می شود. مهم ترین پیشبرد علمی این تحقیق ارائه چارچوبی منسجم برای درک ایجاد و تحکیم دموکراسی است. این چارچوب به طور خاص، روشن می کند چرا تغییر نهادهای سیاسی، به کلی متفاوت از سیاست های امتیازدهنده در بستر نظام غیردموکراتیک است، یک محصول جانبی مهم این رویکرد، مجموعه ای غنی از دلالت ها در مورد شرایط پدیدار شدن دموکراسی و دوام آن است. چارچوب ما بر این مساله تاکید دارد که به احتمال قوی دموکراسی زمانی ایجاد خواهد شد که و ناآرامی اجتماعی در رژیم غیردموکراتیک به اندازه ای بالا باشد که نتوان با اعطای امتیازات محدود و وعده اتخاذ سیاست هایی به نفع شهروندان آن را فروخواباند. نتیجه حاصل از این تحقیق که به روش کتابخانه ای انجام شده، این است که برای تامین شرایط لازم (و نه کافی) برای دموکراسی، همانطور که پذیرش نهادهای مالکیت خصوصی و مبادله آزاد ضروری است، حضور موثر حکومت و دولت در فعالیت ها برای تامین حداقل حقوق اقتصادی و اجتماعی و جلوگیری از نتایج مخرب ناشی از بی ثباتی ذاتی اقتصاد بازار نیز ضروری است.

دموکراسی، غیر دموکراسی، دیکتاتوری، نظام غیردموکراتیک، اقتصاد بازار