الهام محمدی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
مسعود نصرت آبادی - استادیارگروه روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای اثربخشی نوروفیدبک و ربتالین بر کاهش مشکلات رفتاری و توجه کودکان ADHD بود. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کودکان 8 تا 14 ساله ای بود که به مرکز پارند شهر تهران مراجعه کردند. نمونه آماری 36 نفر به صورت هدفمند انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در 2 گروه درمانی (نوروفیدبک، دارودرمانی) و 1 گروه کنترل جایگزین شدند. درمان نوروفیدبک طی 10 هفته و هر هفته سه جلسه 45 دقیقه اجرا شد. ابزار این پژوهش پرسشنامه تشخیصی اختلال فزون کنشی/ نارسایی توجه کانرز، فرم ارزیابی رفتاری آخنباخ و آزمون توجه گرینبرگ و دپوی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها تحلیل های توصیفی، همبستگی و تحلیل کواریانس چندگانه توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام پذیرفت. یافته ها: نتایج نشان داد نوروفیدبک نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری توانسته است نشانه های پرخاشگری، قانون شکنی و علائم AD/HD را کاهش دهد. در صورتی که دارو درمانی تنها در زمینه پرخاشگری توانسته بود بهبود معناداری را نسبت به گروه کنترل به وجود آورد. تفاوت معناداری بین دو شیوه درمانی در هیچ یک از این سه زیرمقیاس مشاهده نگردید. همچنین نتایج نشان داد که نوروفیدبک در بهبود متغیرهای توجه موثر بود. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر نوروفیدبک بر کاهش مشکلات رفتاری و افزایش توجه کودکان و ریتالین بر کاهش بیش فعالی، ترکیب این دو درمان می تواند اثر بخشی بالایی داشته باشد. همچنین نوروفیدبک بدلیل نداشتن عوارض جانبی و ماندگاری بالا، می تواند جایگزین درمان دارویی شود

نوروفیدبک، ریتالین، رفتار، توجه، نقص توجه، بیش فعالی