مدیریت توسعه شهری در ایران

ساختار مدیریت شهری در ایران به منظور گذر از نظام متمرکز و حرکت به سمت نظام غیر متمرکز و بیرون رفت از چالشها رخ داده، لاجرم باید ایجاد تحول در نظام برنامه ریزی و مدیریت توسعه شهری را بعنوان یک راه حل اساسی پذیرا باشد. این امر یک انتخاب نیست بلکه یک ضرورت انکار ناپذیر تلقی می گردد . چرا که در شرایط فعلی این ساختار علیرغم سعی و تلاش فروان در ایجاد ارتباط و تعامل میان سه عامل اصلی شکل گیری شهر انسان، فضا ومحیط عاجز از پاسخگویی وحل مشکلات رو به تزاید اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی شهرها به ویژه در بویژه در شهرهای بزرگ کشور بوده وشیوه های کنونی برنامه ریزی ومدیریت توسعه شهری نه تنهادر مواجه با این معضلات، ضعیف وناکارآمد جلوه می نماید بلکه موجب تشدید اوضاع وبحرانی نمودن آن به خصوص از طریق ایجاد تمرکزو دفع نظام مشارکتی می باشد. این مقاله در پی تحلیل توسعه مدیریت شهری در ایران با استناد به رویکرد دولت می باشد و در ادامه باتوجه به سلسله مباحث و موضوعات پیرامون توسعه پایدار شهری، مدیریت شهری با رویکرد توسعه پایدار تحلیل و ارزیابی گردیده است و نتایج حاصل از این مقاله تحلیلی و توصیفی نمایانگر این موضوع است که تغییر نظام مدیریت شهری تمرکز گرا به سوی نظام مدیریت غیر شهری متمرکز ، لاجرم بایستی بر اساس رویکرد توسعه پایدار شهری باشد.

Keywords:

مدیریت , مدیریت شهری , توسعه , توسعه پایدار , توسعه پایدار شهری