زهرا امیری - کارشناس ارشد جامعهشناسی دانشگاه خوارزمی

مقاله حاضر با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی، به مطالعه تجربه زیسته دانشجویان دختر در زمینه رابطه با جنس مخالف می پردازد. افراد مورد مطالعه شامل دانشجویان دختر خوابگاهی و غیرخوابگاهی شاغل در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در دانشگاه خوارزمی بودند که با 15 نفر از آنها مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با معیار اشباع نظری برای رسیدن به حجم نمونه انجام شد. روش نمونه گیری، هدفمند با استراتژی گلوله برفی بود. برای تحلیل داده ها از تکنیک تحلیل تماتیک (مضمونی) استفاده شد. یافته ها نشان داد دانشجویان دختر درک رمانتیک و عاشقانه ای و خیالی از رابطه با جنس مخالف دارند و بیشتر میل به دوستی ها رومانتیک و عاطفی گرا دارند. عموم دانشجویان دختر به دنبال روابط عاطفی، ازدواج محور و اقتصادی بوده و بخشی از آنها برای تفریح و خوشگذرانی با جنس مخالف وارد رابطه شده بودند. مهم ترین دلایل ورود آنها به این رابطه، جو خانوادگی (کمبود عاطفی، زیاد بودن تعداد جمعیت خانواده، تنش های خانوادگی)، فشار هنجاری خوابگاه، فشار همالان و فضای مجازی بوده است. از مهم‎ترین ویژگی های رابطه دوستی با جنس مخالف در بین دانشجویان دختر می توان به عدم پایداری و تعهد در رابطه، عدم نمایش خود واقعی، غوطه‎وری در عشق، آمادگی برای دوام نیافتن رابطه ها و اطلاع از پوچ بودن رابطه اشاره کرد، ضمن اینکه این رابطه واجد پیامدهای مثبت (افزایش اعتماد به نفس، شناخت جنس مخالف، پیشرفت تحصیلی) و منفی (افسردگی، بی‎اعتمادی نسبت به جنس مخالف، عذاب وجدان و پشیمانی از ایجاد رابطه،وابستگی به جنس مخالف و...) برای دانشجویان نیز می باشد.

دانشجویان، جنس مخالف، فضای دانشگاه، فضای خوابگاه.