بیومارکرهای تشخیص آلودگی های محیط زیست

آلودگی اکوسیستم های آبی به عنوان یک مسئله جدی و در حال پیشروی مطرح است. در واقع افزایش فعالیت های صنعتی، کشاورزی و شهری و انتشار آلودگی های ناشی از آنها در محیط آبی، اثرات مخرب و زیانباری بر ارگانیسم های آبزی و نیز سلامت انسان ها دارد. از بیومارکرها برای اندازه گیری کمی تغییرات در سطح سلولی و مولکولی استفاده می شود و می تواند تغییر در فرآیندها، ساختارها و عملکردهای مرتبط با قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی موجود در محیط را نشان دهد. در این میان می توان به ترکیبات آروماتیک فلورسانت صفراوی، ویتلوژنین، سیتوکروم P4501A در سطح mRNA و پروتئین و متالوتیونئین ها اشاره نمود که همگی نمونه هایی از بیومارکرهای قرار گرفتن در معرض آلودگی های زیست محیطی می باشند و در واقع این موارد گفته شده نشان دهنده پاسخ اولیه به آلاینده ها هستند . در نتیجه استفاده از بیومارکرهای برای سنجش تغییرات بیوشیمیایی، فیزولوژی درون بافت ها و مایعات بدن یا هر ارگانیسم دیگر در موارد بیماری و نقص می توانند موثر واقع شوند.

Keywords:

آلودگی , بیومارکر , اکوسیستم آبی