رضا صابری
مریم السادات طباطبایی - دانشجوی تعلیم و تربیت، تهران، ایران،

آمادگی جسمانی یک امر بنیادی و اساسی است که سلامت و قدرت افراد و اجتماع را تضمین میکند. فردی که قدرت و کارآیی لازم بدنی را دارد، قادر است وظایف و کارهای روزانه خود را بدون احساس خستگی انجام دهد و توانایی لازم را برای گذراندن اوقات فراغت یا مقابله با پیشامدهای ناگهانی به دست آورد. چنین فردی از بیماری و نارسایی ها و نواقص جسمی به دور خواهد ماند و استقامت، چابکی، انعطاف پذیری و سرعت از ویژگیهای چنین فردی است. افراد باید هر روز به فعالیتهای منظم ورزشی براساس قدرت بدنیشان بپردازند تا قدمهای صحیح به سوی آمادگی و کارآیی بدنی برداشته شود، زیرا توجه به کارآیی بدنی موجب میشود استخوانها، مفاصل و عضله های بدن برای انجام حرکات و فعالیتها نیرومند شوند. دستگاه های تنفس و جریان خون نیز تا حد بسیاری از اجرای برنامه ها و حرکتهای صحیح ورزشی شود میبرد. هرچه برنامه های مناسب ورزشی، زودتر و در سنین کمتری اجرا شود، ابتلا به امراض قلبی و دیگر نارساییها کمتر خواهد بود. ارتباط بین آمادگی بدن و سرعت انتقال، یادگیری، انضباط، سازگاری با محیط، ایجاد صفات اجتماعی و تعاون با دیگران غیرقابل تردید است و مربیان باید به آن توجه کنند. مهارتهای بدنی زاییدن قدرت استقامت و چابکی بدن است و با اجرای برنامه های صحیح ورزشی به دست می آید. بر اساس دیدگاه اسلامی چون تربیت بدنی بخشی از تعلیم و تربیت محسوب میشود؛ هدف غایی آن همان قرب الهی است. در نهایت هدف جزیی آن حفظ سلامت، افزایش امید به زندگی، و لذت بردن از آن، شادابی و احساس آرامش، پرورش و تقویت نیروی اراده و رشد خلاقیت ،ارتقای عزت نفس تقسیم شده است.

تربیت بدنی، تعلیم و تربیت، مهارتهای زندگی، تعلیم و تربیت اسلامی