محی الدین محمدخانی - استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
رحیم پورطاهریان - دانشجوی کارشناسی ارشد، روانشناسی تربیتی، دانشگاه پیام نور، واحد جوانرود، ایران.

مقدمه و هدف: خودکارآمدی خلاق به عنوان باور به توانیی ایجاد کارهای خلاق تعریف می شود. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط سبک های فرزندپروری و حمایت خانوادگی با خودکارآمدی خلاق در دانش آموزان انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حا ضر تو صیفی از نوع همبستگی می با شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متو سطه اول شهر کرمان شاه بود. 315 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خو شه ای چندمرحله ای انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سبک های فرزندپروری والدین (بامریند، (1997، پرسشنامه ادراک شده خانواده (پرو سیدانو و هلر، (1976 و پر س شنامه خودکارآمدی خلاق (بیگیتو، (2006 بود. داده های پژوهش با ا ستفاده از روش های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره با SPSS-22 تحلیل شد.یافته ها: نتایج ن شان داد که بین سبک فرزند پروری مقتدرانه با خودکارآمدی خلاق دانش آموزان پسر رابطه مثبت و معنادار اما بین سبک های فرزندپروری مستبدانه و سهل گیرانه با خودکارآمدی خلاق رابطه منفی و معناداری وجود دارد .(P> 0/001) همچنین، نتایج نشان داد که رابطه حمایت خانوادگی با خودکارآمی خلاق در دانش آموزان مثبت و معنادار می باشد (P> 0/001 )؛ و متغیرهای پیش بین سبک فرزندپروری و حمایت خانواده با هم توانسته اند 0/42 درصد از واریانس خودکارآمدی خلاق را تبیین کنند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان به منظور افزایش خودکارآمدی خلاق دانش آموزان پسر به افزایش مهارت های فرزندپروری و بهبود روابط خانواده ها در قالب برنامه های پیشگیرانه و آموزشی اقدام کرد.

سبک فرزندپروری، حمایت خانواده، خودکارآمدی خلاق، دانش آموز، پسر.