علیرضا ماردپور
فاطمه موسایی سی سخت

هدف: اساسی پژوهش حاضر مقایسه احساس تنهایی و معناداری زندگی بین سالمندان ساکن و غیر ساکن آسایشگاه سالمندی درشهر یاسوج بود. پژوهش حاضر از نوع علی – مقایسه ای و جامعه آماری تحقیق حاضر شامل تمامی زنان و مردان سالمند در شهر یاسوج بود. از بین آنها 30 نفر سالمند ساکن آسایشگاه و 43 نفر سالمند غیر ساکن آسایشگاه به شیوه در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه معناداری زندگی و احساس تنهایی جمع آوری شدند. تحلیل هریک از متغیرهای وابسته به تنهایی ( احساس تنهایی و معناداری زندگی) و نیز مقایسه میانگین متغیر وابسته در دو گروه متغیر مستقل ( ساکن و غیر ساکن آسایشگاه)،نشان داد که میزان احساس تنهایی (F=30/71, P<0/01) در گروه سالمندان ساکن آسایشگاه بطور معنی داری بیشتر از سالمندان غیر ساکن در آسایشگاه است. هم چنین، میزان معناداری زندگی (F=99/62, P<0/01) در گروه سالمندان غیرساکن آسایشگاه به طور معنی داری بیشتر از سالمندان ساکن در آسایشگاه است.

احساس تنهایی، معناداری زندگی، سالمندان ساکن و غیر ساکن آسایشگاه