اثر پرتودهی اشعه گاما بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیک گل مریم رقم دابل (Polianthes Tubrose L. cv Double)

بهبود ژنتیکی گیاهان برای داشتن یک کشاورزی مدرن و صنعتی نیاز به تولید ارقام جدید با روش های نوین است. پرتوتابی بااشعه های گاما، ایکس و نوترون ها از عمده ترین روش های پرتوتابی میباشند. روش های موتاسیون القایی به ویژه برای گیاهانی کهتولید مثل رویشی داشته و تنوع ناشی از تولید مثل جنسی در آنها محدود است حایز اهمیت بوده و میتواند تنوع ژنتیکی ایجاد کند.هدف از انجام این آزمایش بررسی دزهای مختلف پرتو گاما بر برخی از صفات مورفوفیزیولوژیک گل شاخه بریده مریم می باشد. برایاین منظور تاثیر 4 دز اشعه گاما (20، 30، 40 و 50 گری) بر برخی خصوصیات مرفوفیزیولوژیک از جمله: کلروفیل، محتوای نسبی آببرگ، سطح برگ، تعداد برگ و ارتفاع ساقه گل دهنده بررسی شد. نتایج نشان داد که دزهای مختلف پرتو گاما روی سطح برگ،محتوای نسبی آب برگ و ارتفاع ساقه گل دهنده تاثیر معنی داری داشته اند بطوری که با افزایش دز اشعه میزان سطح برگ و ارتفاعساقه گل دهنده کاهش یافت. .در بین صفات مورد بررسی ارتفاع ساقه گل دهنده در بیشتر موارد بیشترین ضریب تغییرات را نشان دادکه بیان کننده تاثیر پذیری بیشتر این صفت نسبت به مقادیر مختلف پرتودهی اشعه گاما می باشد.

Keywords:

گل مریم , دز اشعه , محتوای نسبی آب برگ , پرتو گاما , تنوع ژنتیکی