تاثیر تراکم های مختلف کشت دیم عدس بر مهار رواناب سطحی در منطقه تیکمه داش استان آذربایجان شرقی

کشتزارهای دیم نقش مهم در تامین غذای کشور دارند. یکی از اهداف مهم کشاورزی ارگانیک، افزایش تولید غذا با کیفیت مطلوباست. لذا با توجه به وابسته بودن عملکرد گیاهان زراعی دیم به نزولات جوی، دستیابی به این هدف منوط به افزایش جذب آب بار ان وکاهش رواناب سطحی جهت افزایش ذخیره رطوبتی و حفظ خاک اراضی دیم شیبدار میباشد. تراکم کشت، یکی از روش های موثر وکاربردی در مهار رواناب سطحی میباشد. برای مطالعه اثر تراکم کشت، تحقیق در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و با کشت عدس(گیاه غالب منطقه) با 3 سطح تراکم کشت مرسوم ( 30، 35 و 40 کیلوگرم در هکتار) در 3 تکرار، طبق روش کشت مرسوم در منطقه، در کرت های آزمایشی ایستگاه تحقیقاتی حفاظت آب و آبخیزداری تیکمه داش با شیب یکنواخت 9 درصد انجام شد . نتایج نشان داد،عدس با فرم رویشی خاص خود (سطح برگ نسبتا کوچک با ارتفاع کم و تاج پوشش متراکم ) در جلوگیری از رواناب سطحی و درنتیجه افزایش ذخیره رطوبتی خاک تاثیر بسزایی داشته و بین تیمارها از نظر مقدار رواناب تولیدی تفاوت معنی داری وجود داشت.به طوری که کمترین مقدار رواناب در تراکم 40 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. بنابراین در کشاورزی مرسوم نیز می توان، با مدیریتمناسب پوشش گیاهی، باعث حفظ منابع آب و خاک جهت توسعه اهداف کشاورزی ارگانیک شد.

Keywords:

تراکم کشت , تیکمه داش , رواناب , عدس