تجربیات اجرایی احداث موجشکن سنگی در آب عمیق

فرآیند احداث موجشکن سنگی دارای متغیرهای فنی و اقتصادی متعددی است که برای ساخت یک موجشکن باید بر آنها تسلط یافت و زمانی که این متغیرها کاملاً درک گردند نقطه آغازی برای طرح و اجرای یک موجشکن کامل و بی نقص فراهم می گردد. این متغیرهای متعدد که، در قالب پارامترهای محیطی و پارامترهای سازه ای، طرح جانمایی و مقطع اولیه یک موجشکن سنگی را شکل می دهند و سپس توسط پارامترهای ژئوتکنیکی، پارامترهای اجرایی، و پارامترهای نگهداری تکامل یافته و نهایی می گردند تا مقاومت سازه موجشکن را براساس معیارهای پایداری تعیین نمایند، با اندرکنش پیچیده ای یکدیگر را تحت تاثیر قرارمی دهند و همین موضوع است که فرایند طرح و اجرای موجشکن های سنگی را در زمره مسائل پیچیده مهندسی قرار می دهد که با تغییر شرایط طراحی از سایتی به سایت دیگر آن را به پروژه ای جدید تبدیل می نماید. حساسیت بالای موجشکن های سنگی نسبت به تغییرات متغیرها، این پیش بینی منطقی را به وجود می آورد که با افزایش قابل ملاحظه عمق آب محل احداث به عنوان یکی از فاکتورهای اصلی، انتظار برخی تغییرات در فرآیندهای احداث موجشکن های سنگی به وجود آید. احداث موجشکن های بندر خدماتی پارس که برای نخستین بار در آبهای عمیق جنوب کشور انجام پذیرفت، نشان داد که با افزایش عمق آب و احجام عملیات، تمهیدات اجرایی جدیدی لازم است تا در هنگام ساخت موجشکن، جایگزینی مصالح نامناسب به جای مصالح مناسب اتفاق نیفتد. در این مقاله براساس تجربیات اجرایی حاصل، کلیاتی از جنبه های اجرایی جدیدی که در احداث موجشکن های مایل سنگی در آبهای عمیق به وجود می آید و حتی توانایی ایجاد تغییرات در ساختار آن را فراهم می سازد، مورد بحث قرار می گیرند.